Bir mısralık şiirler – instagram sözleri

Sosyal medya profillerinizde özellikle instagram sayfanızda ve biyografinizde paylaşa bileceğiniz iz bırakacak instagram sözleri ile sizlere özel daha farklı profillere sahip olun sizde bir mısralık şiirlerle instagram sayfanıza ayrı bir renk katın.

İçindekiler ;

1. Cahit zarifoğlu
2. Cemal Süreya
3. Nazım Hikmet Ran
4. Edip Cansever
5. Turgut Uyar

Bir mısralık cahit zarifoğlu şiirleri

Bize ağır gelen kendimizdir. Yolda, okulda, işte, başkaları ile birlikte taşıdığımız kendimiz.

“Bu fâni âlem için beklentiye giren kalbime de kırgınım.”

Sevgili kalbim neden seni böylesine görmezden gelen birine karşı böyle çarpıyorsun…

içim ey içim bu yolculuk nereye yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin

Ve insan en çok göğe vurgun.. Sonra zifiriye.. Şiire.. Ve hep Allah’a.

Vazgeçtim, Sen Ekim’de gel. Eylül’de herkes geliyormuş..

Ömür sevmeyi öğrenmeye yetmiyorken, nefret etmeyi hangi ara öğreniyorsunuz…

“ Nasıl olmuşsa bilmiyorum Vurmuşlar bize , biz vurmamışız . . ”

Fikirle tartışın, küfürle değil.

“Çıplak ete kavuşan aşk sandı..”

Dizimdeki dermansızlık Bu yaşın alameti değil..

bana hissettirdiklerini seviyorum sanki, her şey mümkünmüş gibi, sanki, yaşamaya değermiş gibi.

Sevgili kalbim neden seni böylesine görmezden gelen birine karşı böyle çarpıyorsun.

Güzel insanlar biriktirin.. “Nasılsın?” yerine “Yüreğin iyi mi?” diye sorsunlar…”

“Çocukları ürkütülmüş bir dünyanın Denizi mavi olsa ne yazar Olmasa ne?”

“Ey gece sen de aldatıldın. Sana da tuzak kurdu yüzü güneş parıltılı kız..”

Yıkılmak binaya mahsus bir şey değil ki züleyha, bir insanın bir cümle ile yıkıldığını gördüm ben.

En sevilen cahit zarifoğlu instagram sözleri

Baktı ki ölümün ayak sesleri Daraldı mekan Can çekiliyor ayak uçlarından Tırnaklar soğuyor hücreler sahipsiz kalıyor Ve ömründe ilk kez Başlıyor duaya

-Herhalde incil’i de okudun? -Evet, okudum. -İncil de edebiyat yönü olan bir kitap. Hangisi daha etkileyici? -Kur’an. -Niçin? -Çünkü Kur’an, doğru söylüyor…

Allahım yol boyunca bırakma elimi düşerim sonra

Bir duruşu olmalı insanın, bir bakışı, bir anlayışı, bir davası olmalı.

Dünya diz çöktüğüm yer kadardır…

Şimdi kıldığın namazları yeniden kılmak istiyorsun. Çünkü zannın güzelleşmiş ve büyümüştür.

“Çocukları ürkütülmüş bir dünyanın Denizi mavi olsa ne yazar Olmasa ne?”

Allah’ı unutma. ve Allah’ı hatırlatanlardan ol.

Susmakla konuşmak arasında nasıl ince çizgiler , hassasiyetler var . Bakarsın konuşmak şeytandan , bakarsın susmak . Ey gönlüm , ben bunların tümünü sana söyledim . Ama dil yine eksik etti . Başkaları kendilerine bilip , seni ârif belledi .

“Rüzgâr nereden eserse essin güzeldir Alevler bir ayrı alemdir Dirlik sevinçtir – göç içimizedir.”

Nice cana kıyıldı bu dünyada; Sünni diye kıyıldı, Alevi diye kıyıldı; Türk diye, Kürt diye, oysa ki hepimiz kardeşiz.

Sen benim durup durup saplandığım.

Ey gece sen de aldatıldın. Sana da tuzak kurdu yüzü güneş parıltılı kız…

Acılar zamanla geçmez , Zaman acılarla geçer.

Aslına bakarsanız, için için konuştuklarımızın, mantığımızı allak bullak eden seslerin, özlediğimiz bir saadet vaktinin yanık bir kalemi olmaktan başka işimiz ne? Söyleyeceklerim büsbütün yeni değil bari güçlü bir hatırlatıcı olayım.

İçim ey İçim bu yolculuk nereye Yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin

Olanda hayır vardır, soframa bir arkadaş diledim sen geldin, hiçbir şey boşuna değildir.

“Durdurun gece hücumlarını Artık aşk insan kalbine sığmıyor”

Der misin ki bir gün; “İnşaallah çok bekletmedim seni.”

Olanda hayır vardır, soframa bir arkadaş diledim sen geldin, hiçbir şey boşuna değildir.

Bakıyoruz da gönlümüze , kırık . Sevgimiz kime neye belli değil , bölük pörçük . .

---

Bir mısralık Cemal Süreya şiirleri

Güzelsin sevgilim, Ama çok yakından!

Bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek İki adım daha atmıyoruz bizi tutuyorlar Böylece bizi bir kere daha tutup kurşuna diziyorlar Zaten bizi her gün sabahtan akşama kadar kurşuna diziyorlar

Baktım gülüşünden güzel şiir olur, Sevdim gitti…

ah şimdi benim gözlerim bir ağlamaktır tutturmuş gidiyor

ben bütün hüzünleri denemişim kendimde bir bir denemişim bütün kelimeleri

Mavi,bir renkten daha fazlası bence. Sonu olmayan bir gökyüzü, umut dolu bir deniz…

Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa, Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki İnan belli etmem, hiç rahatsız etmem…

Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git. Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler. Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin.

Seni bir kere öpsem ikinin hatrı kalıyordu. İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük.

Ne güzel bir temennidir; Herkesin yolu layığına açık olsun.

En sevilen Cemal Süreya instagram sözleri

Biliyorsun, ben hangi şehirdeysem yalnızlığın başkenti orası. Ve yine sevgili çocuk, biliyorsun, kişi tutkularıyla yalnızlığını adlandırıyor o kadar.

Hayat benimse eğer kimse karışamaz ve biliyorum ki herkesle dost olunmaz. Aşka gelince bir kere sevdim işte, bir daha işim olmaz.

Neden yorgunsun sorusuna cevap aramaktan, ‘Ve bunu sormasınlar diye gülümsemekten yoruldum.

Annesinden dayak yediği halde, yine ‘Anne’ diye ağlayan bir çocuktur aşk.

Mutlu olmanın yolunu, karşıdakini mutlu etmek sanıyorduk. Yanıldık! Çünkü ne kadar mutlu ettiysek, o kadar yalnız kaldık.

Kimseyi suçlama, Suçlanacak biri varsa o da sensin. Sonuçta o sana küçük bir umut verdi, Sen ise ona her şeyini verdin.

Annem gözyaşları için ekmek kırıntısı gibi değerlidir derdi. Üstüne basıp geçenlerin çarpılışını görmek için bekliyorum seni.

Ertesi gün sana kavuşmayacağım için, uyumadığım geceler var benim.

Ben ne kadar öbür çiçekleri denesem. Seninki gül oluyor aralarında.

Ne ikna edici bir intihar biçimidir; şimdi seninle göz göze gelmek.

Konuşmuyor, anlatmıyor diye hissetmiyor sanmayın. Kimisi içine atar çığlıklarını.

Özlemek, ölmekten sadece iki harf fazla be çocuk.

Hiç kimseyi, rüyanda görecek kadar sevme. Çünkü o zaman uyusan da geçmez.

Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık. Sevilmeyi beklerken, beklemeyi sevmişiz.

Sesinde ne var biliyor musun? Söyleyemediğin sözcükler var.

Okyanusta ölmez de insan, gider bir kaşık “sevda” da boğulur.

Baktım gülüşünden güzel şiir olur, ben de sevdim gitti.

Yüreğine giden bir bilet kes, cam kenarı değil can kenarı olsun.

Biz kırıldık daha da kırılırız. Kimse dokunamaz bizim suçsuzluğumuza.

Bir gün ayrıldık ve sevilmekten eskimiş bir renk gibi hissettim kendimi.

---

Bir mısralık Nazım Hikmet Ran şiirleri

-her kara günümde onu bana tıpış tıpış getiren sevgili, canımın içi ayaklar!..

Kavgada düşmanın aile ismi sorulmaz. İnkılabın nöbetinde dolaşık yumak gibi bir yürekle durulmaz..

O şimdi ne yapıyor şu anda, şimdi, şimdi? Evde mi, sokakta mı, çalışıyor mu, uzanmış mı, ayakta mı? Kolunu kaldırmış olabilir, – hey gülüm, beyaz, kalın bileğini nasıl da çırılçıplak eder bu hareketi!.. –

Sende,ben imkansızlığı seviyorum Fakat asla ümitsizliği değil

Şimdiden çekilecek sancısı bunun Duyulacak mahzunluğu şimdiden Böylesine sevilecek bu dünya Yaşadım diyebilmen için…

Yaşamayı ciddiye alacaksın Yani, o derecede öylesine ki, İnsanlar için ölebileceksin Hem de yüzünü hiç görmediğin insanlar için Hem de hiç kimse seni zorlamamışken Hem de en güzel en gerçek şeyin Yaşamak olduğunu bildiğin halde

Muhakkak bir gün seninle ben aynı anda birbirimizi düşüneceğiz, yeter ki sen ömrünün herhangi bir saniyesinde de olsa beni düşün.

Sarılıp yatmak mümkün değil bende senden kalan hayale. Halbuki sen orda şehrimde gerçekten varsın etinle kemiğinle

“Ben çiçeklerin samimiyetine inanıyorum. İster tenekeye ekin, İster en pahalı saksılara; Emeğiniz kadar güzelleşiyorlar.”

“İsterdim ki ben, bir kitap bekçisi olayım camları güneşli bir kitap evinde. Duyduğum zevklerin en doyulmazıdır – yıldızlı cenup denizlerinin alevinde sabahlar gibi sevilen bir kitap başında sabahlamak… “

En güzel deniz:henüz görülmemiş olanıdır. En güzel çocuk: henüz büyümedi. En güzel günlerimiz:henüz yaşamadıklarımız Ve sana söylemek istediğim en güzel söz: Henüz söylememiş olduğum sözdür.

İçimde ikinci bir insan gibidir seni sevmek saadeti

Onların adına benziyorsa adınız eğer adınızı değiştirin. Vebanın girdiği kapıdan girin onların evine atmayın ayak…

En sevilen Nazım Hikmet Ran instagram sözleri

Bir gün bensizlik çalar kapını. Benli dünleri düşünür, avunursun. Sanma ki yalanlar içinde, ben gibi bir doğru bulursun.

O mavi gözlü bir devdi. Minnacık bir kadın sevdi. Kadının hayali minnacık bir evdi, bahçesinde ebruliii hanımeli açan bir ev.

Aşkın bu denli sıradan olmadığına inanıyorum ben. Önce sıradanları yaşayacaksın ki, gerçek olanı anlayabilesin.

Şimdi gece olduğu için Dünya karanlıkta daha bizim

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı’nda. Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

Yedi tepeli şehrimde bıraktım gonca gülümü. Ne ölümden korkmak ayıp, ne de düşünmek ölümü.

El yumruğu yemeyen kendi yumruğunu bozdoğan armudu sanırmış.

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil, bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte yani yürekte.

Söyleyecek ne kadar güzel sözlerim vardı insanlara Bana hiçbirini söyletmediler. Hep aynı bokun soyudur en kötünüz, en iyiniz..

Sanki gidenler hiçbir zaman Hiçbir menzile erişemeyecekti.

Akıl erdiremiyorum gündüzü mü kovalıyoruz geceyi mi uzalıyor mu ömrümüz kısalıyor mu

---

Bir mısralık Edip Cansever şiirleri

Ben her şeyin bir bir yok olmasına o kadar alıştım ki Ve her şeyin bir bir var olmasına o kadar alışacağım ki Bilirsin neler için çarpmıyor bir yürek.

Aslına bakarsan en güzel aldanmaları yaşadık seninle biz Hatırlıyorum da öyle.

“Gökyüzü gibi çocukluk hiçbir yere gitmiyor. “

Boynu bükük duruyorsam eğer İçimden böyle geldiği için değil Ama hiç değil

Özlenirsin, alabildiğine varsın da Daha da var oluyorsun gün günden Olgun bir meyva gibi güleceksin zamanla Bir kadın da değilsin, bir kişi de değilsin Bir kuş olsa mavilik derdi buna.

Yalnızlık gibi, ama yalnızlık değil Bildiğin, çok iyi bildiğin bir şeyin Uzağında kalmak duygusu belki

“İçimde bir soğukluk Dışımda bir begonya.”

Kelebeklerden dokunuşlar alan bir yaprak gibi inceyim..

Bırakıp gidiyor anılarımı rüzgar Denize bırakılmış çöpler gibi Yol kenarlarında birikmiş gereksiz eşyalar gibi Geri veriyor ve çekip gidiyor usulca.

Şiirler yazdım, kitaplar okudum Elime bir bardak aldım, onu yeniden oydum Derinlerde kaldım böyle bir zaman Kim bulmuş ki yerini, kim ne anlamış sanki mutluluktan Ey yağmur sonraları, loş bahçeler, akşam sefaları Söyleşin benimle biraz bir kere gelmiş bulundum.

Hiçbir pul hiçbir zarfa yakışmıyor Hiçbir zarf üç beş satıra Ne zaman yanyanayız işte o zaman Doyamıyoruz tenlerimizin bitmez tükenmez sorgusuna.

“Ey ilk aldanışın doyumsuz payı Seni de yitirdim çoktan..”

Ve her şey hızla yetişti sonra Sarı bir günün kahverengi yarınına.

Bir güzel kadeh tutuşun vardı eskiden Dirseğin iskemleye dayalı -Bir vakitler gökyüzüne dayalı, derdim ben-

Herkes dünyayı bir yanından onarıyor sanki Meltem belli belirsiz bir şeyleri kıpırdatıyor Gözümü kapatıp baktığımda Sudur gün.

En sevilen Edip Cansever sözleri

Konuşuyoruz desem konuşmuyoruz da Ayrı ayrı şeyler düşünüyoruz üstelik Birbirimize bakarak Ne seviyoruz ne de sevmiyoruz birbirimizi Ne varız ne de yoğuz gerçekte İki lamba gibiyiz, iki ayrı yerinden Aydınlatan odayı.

Yalnız sana yazıyorum bu şiiri İstersen bir şiir gibi okuma Çünkü her yıl yeniden yazacağım onu Soğuklar başlayınca havalanıp Millerce yol katettikten sonra Güneyi tadan bir kuşun sevinciyle.

Hiçbir dilde söylenmemiş Hiçbir dilde yazılmamış Sözler ve şarkılar içindeyim.

Adımı unutup Bir kaya gibi sert ve görkemli kalmayı bileyim Elbette umutsuzluğa düşerim bazan Elbette umutluyum her zaman Neden yazılır bir şiir Neden okunur bunca yazı Çünkü nasıl alışılabilir başkaca İnsanın karmaşıklığı.

İnsan yaşıyorken özgürdür.

Yani yaşıyor olmak Yaşamakla bağdaşamaz bazen. Çok telaşlı bir şeyleri durmadan yaşamaktan Yılgınız

Rengini dünyaya ilk defa sunan Adsız bir çiçek gibi parlıyorsa gözlerim Sevgilim Bana ‘sen bir şairsin’ dediğin zaman.

Ve yaşam söylemekti bay yargıç Bilip de söyleyemediklerimizi Eski bir umut kadar eskidik. Ve eski Yaralarımızı gösterelim size, çürüklerimizi Koparılmış tırnaklarımızı bay yargıç O soğuk karanlıklardan soğuk Artakalan gözlerimizi

İnsan yaşadığı yere benzer O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer Suyunda yüzen balığa Toprağını iten çiçeğe Dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimine

Bence kaldırmalı bu doğum günlerini İnsan bir yas gibi doğuyor yeniden.

Doğrusu elinizden ne gelir ki Siz dolgun yaşamaya bakın günleri

Bir hoş oldum ele güne karşı Herkeslerden utandım Bir yanım insanlı kahve Dünyalar dolusuydu bir yanım

Adam masaya Aklında olup bitenleri koydu Ne yapmak istiyordu hayatta İşte onu koydu Kimi seviyordu kimi sevmiyordu

Bir kaktüs olmalıyım ben, dışıma yağan bir sağnak olmalıyım Uçsuz bucaksız dünyada Güneşin doğuşunu bekleyen.

Ama yaz dursun, öyle bir dursun ki yaz Çiçekler ağaçlarda kalsın, uçurtmalar göklerde Haziran temmuz ağustos Birbirine sokulsun Ne olur bu böyle olsun Geçmesin, geçmesin onlarsız bir yaz Açsın sıcak kollarını özlemlerine Beklesin dursun.

Ama dün gibi taşıdığımız bir umut gözlerimizde Saatlerimize bakıyoruz hiç yoktan Çok uzaklara bakmaktır, diyoruz, durmadan saate bakmak

Bir türküydü, anımsıyorum “Derler ki şubat temmuza vurmuş Soğuk lekesi üstünde Yitirmek için mi buldum seni ben…”

---

Bir mısralık Turgut Uyar şiirleri

Bu kırgın karanlığı bir ışıtalım ilkin.. Yeniden şehirler kuralım şimdikilerine benzeyen.. Baştan başlayalım susamlara, ekmeklere, denizaşırılarına, sevmelere…

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum

Hiçbir şey umurumda değil diyorum Aşktan ve umuttan başka

“Bütün pencerelerde bekleyen benim, Ve O çalmayan bütün telefonlarda Aylardır konuşan da. Kabul. Bir kez yolda karşılaşalım Onunla da avunacağım. Adımı sesince duymaktan vazgeçtim, Sesini duysam, susacağım. Yel esiyor ama Değirmen dönmüyor. Kuraklık bu. Adın ekmeğe dönüşmüyor..”

ilaç milâç bok püsür şuramda bir şeyler var sahiden bir şeyler var haykırmadan anlatamam

Işte ben hep böyle garip mahzun, Bir şey beklermişçesine yaşıyorum. Bazan öyle günlerim oluyor ki, Elagözlüm, Nasıl oldu, nasıl bitti şaşıyorum… Bazı bilmem, gün nasıl başladığında, Kayıp kayıp gidiyor dünya bıkkın bakışlarımdan. Yaşıyorum, yaşıyorum da bitmiyor, Bir tutam sakız oluyor ağzımda zaman..

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar Şu aranıp duran korkak ellerimi tut Bu evleri atla bu evleri de bunları da Göğe bakalım

Artık sana attığım temeller tutmuyor. Çünkü sen hiç yoksun. Hiç olmadın.

Turnam bir gün bırakmıyacağım seni Yaşamak ve sevmek için ardarda, Ömrüm oldukça peşinden geleceğim…

Altını çizdiğim bir kitabı birine verirken çekinirim. Sanki yaralarımı teslim ediyormuş gibi, sanki “bak benim buralarım çok ağrıyor” der gibi..

Herkesin bir umudu vardır. Bir savaşı, bir kaybedişi, Bir acısı, bir yalnızlığı, Bir hüznü… Çünkü herkesin bir gideni vardır, İçinden bir türlü uğurlayamadığı.

Oğlu Tunga’ya göre,Turgut Uyar’ın çok iyi yaptığı iki şey vardı:sevmek ve içmek.Ikisinin de hakkını vermiş;ancak sevdiği için değil, içtiği için ölmüştü.

Ey birgün Çiçek açmak birgün Dağlara dağlara birer birer dağlara

Güzel günlerim vardı yağmurlarla ıslanan Ve güzel gecelerim masallarla dopdolu Neş’elerim eskide kaldı eski günlerde Güzel günlerim vardı yağmurlarla ıslanan

En sevilen Turgut Uyar sözleri

Yazık sevgime diyor birisi Güzel gözlü bir çocuğun bile o kadar korunmuş bir yazı yoktu Ne denmelidir bilmiyorum sevgim acıyor

Tavrım bir şey bulup coşmaktır Sonbahar geldi hüzün Kış geldi kara hüzün Ey en akıllı kişisi dünyanın Bazan yaz ortasında gündüzün sevgim acıyor Kimi sevsem Kim beni sevse

Aşkım da değişebilir gerçeklerim de Pırılpırıl dalgalı bir denize karşı Yangelmişim dizboyu sulara Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum Hiçbirinizle döğüşemem Siz ne derseniz deyiniz Benim bir gizli bildiğim var Sizin alınız al inandım Sizin morunuz mor inandım Ben tam dünyaya göre Ben tam kendime göre Ama sizin admız ne Benim dengemi bozmayınız.

Turgut Uyar,torunu Turna için şu dizeleri yazmıştı: Benim gözümün rengi yandan yeşildir. Karşıdan bakınca ela. Bütün ışıkları tutun değişmez. Bir yerde güneş varsa orda suların rengi başkadır. Turna Turna Turna Turnalar…

İşte ben hep böyle garip mahzun, Bir şey beklermişcesine yaşıyorum. Bazen öyle günlerim oluyor ki, Elâgözlüm, Ne oldu, nasıl bitti şaşırıyorum… Bazı bilmem, gün nasıl başladığında, Kayıp kayıp gidiyor dünya bıkkın bakışlarımdan. Yaşıyorum yaşıyorum da bitmiyor, Bir tutam sakız oluyor ağzımda zaman…

Elbet güzel günlerimiz de olacak. Bir taze ekmek gibi sıcak.

Öyle yalnızız ki bu panayırda Sevgimiz durmadan bir taşı ovar. Sevgilim aşk da uyar çevreye Ve kendine parlak bir yalan arar. Behçet Aysan demiş ki: Kırgınım, saçılmış bir nar gibiyim sessiz akan bir ırmağım geceden git dersen giderim kal dersen kalırım…

İpe sapa gelmez hayaller kuracağım Ama bunlar olmazmış varsın olmasın Ama elalem Ne derse desin…

“Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum”

Sonra cumartesi günleri gelir, Sonra gökyüzü gelir hemen kurtulurum, Bir yağmur yağsa da beraber ıslansak.

İşte ben böyle bildiğin gibi Kaderi öpüp başıma komuşum Gülüşüm oturuşum konuşuşum Belli efendim bes belli Ben hayattan soğumuşum

“Sen varsın ya sen çoğu kez yetmiyorsun Uzakta mısın sen misin söylemiyorsun”

Caddeleri sevmediğim kadınlarda yitirdiğim Biliyorum sebebini bir bir biliyorum Öyle kolay kendisi kurtulması söylemesi öyle kolay Kolaylığıdan sıkılıyorum Kurtulmak elimden gelmiyor

her şeyden biraz kalır diyor birileri, çoğulluk haklılıktır. kavanozda biraz kahve, kutuda biraz ekmek, insanda biraz acı

Ben bir zincir kıranım. Eylemsiz Kuşlara ve suikastlere yatkın yaradılışım Aşklara ve düzene ve dükkânsızlığa ve Bir terzi kadar hırçınım bazan.

Bana köfteler hazırlayın Salatalar hazırlayın Bir de pencere… Oturup umutla bir şeyler unutayım.

“ Haykırmak istediğim çok şey var. Büyük kayıplar yıkacak değil bizi. Açıkça birbirimizle konuşamıyorsak ben ağlamak, bağırarak ağlamak için bahçenin yeşillikleri gerisindeki odama geçiyorsam, biliyor musun, ne güzel ağıtlar içinde uyuyakalmak ? ”