Sosyal medya sözleri

Oğuz atay kısa mesaj paylaşımları Sosyal medyada paylaşa bileceginiz birbirinden güzel ve farklı kısa mesajları sizler için toparlamaya devam ediyoruz sizlerde bize paylaşımlarınızı göndere bilir istediklerinizi yazabilirsiniz şu anlık paylaşımlar admin tarafından ama çok yakında sizde kendi sosyal medya sözleri adı altında başlıklar açarak bizimle paylaşımlarınızı yapacaksınız.

■ Sen bir saksı çiçeğisin. Yapraklarını birbirine sürterek varlığını duyamazsın. Bir ormanda olmalıydın. Ölünceye kadar yerinden kımıldamayacağını bilen bir ağacın rahatlığını duymalıydın. ©

■ Her anı, ne yapmam gerektiğini düşünerek geçirdiğim için çabuk yoruldum. Bana müsaade. ©

■ Anlamasan da olur. Kimse anlamasa da olur. Gerçek hürriyet budur. Ben anlıyorum. Anlatmasam da olur. ©

■ Bir gün bütün değer yargıları değişecek ve yargılananlar yargıç, eziyet edenler de suçlu sandalyesine oturacaklardır ve onlar o kadar utanacaklar, o kadar utanacaklardır ki utançlarının ve suçlarının ağırlığı yüzünden ayağa kalkamayacaklardır. ©

■ Ne imla, ne satır arası, ne paragraf, boşluk yok Olric, dopdoluyum. ©

■ Normal bir insan olmaya zorladılar. Boş yere vakit kaybettirdiler. Olmayınca da anormal dediler. ©

■ Kimsenin yaşantısını beğenmedim. Kendime uygun bir yaşantı da bulamadım. ©

■ Yalnızlığına iyi bak, sahip çık. Kaç kişinin emeği var onda kim bilir? ©

■ Kelimeler, albayım bazı anlamlara gelmiyor. ©

■ Her insanın yaşadığı en az iki hayatı vardır. Biri bildiğimiz vitrinlik, diğeri bilmediğimiz derinlik. ©

■ İçimin mevsimlerine de hiç uymaz şu tabiat. ©

■ Yalnız yaşayan insanların, kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır. ©

■ Anlamayacak olanlara, söyleme sakın, bilebileceğin en güzel şeyleri. ©

■ Benim hevesimi çok küçükken kırdılar. Sonra çıkıkçıya götürdüler, yanlış kaynadı. Hayatım boyunca yanlış şeylere heves ettim. ©

■ Korkuyoruz. Düşünmekten ve sevmekten korkuyoruz. İnsan olmaktan korkuyoruz. İnsana benzetirsek, onlara acımaktan korkuyoruz. İşin içine bir kere acıma girerse, ondan bir daha kurtulamamaktan korkuyoruz. ©

■ Bazılarımız şiirlere, şarkılara, filmlere, kitaplara tutunuyor. Sanırım artık insan, tutunamıyor insana. ©

■ Ne bileyim işte, gitmek çözüm değil de, insan kaçmanın başka türlüsünü bilmiyor ki? ©

■ Bazı insanların, bazı şeylere hiç hakları yoktu. Ne var ki, insanlar da en çok bu hiç hakları olmayan şeyleri yapıyorlardı. ©

■ Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler, ağzına dolar insanın. Sussan acıtır, konuşsan kanatır. ©

■ İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. Sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar ya da hiçbir şey çıkmaz. ©

■ Eskiden güneşin doğuşu ile korkularım dağılırdı. Şimdi her sabah yeni korkularla uyanıyorum. ©

■ İnsan nedir biIiyor musun? AğaçIarı kesip kağıt yapan, sonra o kağıda ağaçları koruyun, yazandır. ©

■ Bizi başkaları anlamaz Sevgi. Başkalarının aklı başkadır. Bu yüzden ikimizi hep garip bakışlarla süzmüşlerdir. Şimdi beni de garip, bakışlarla süzenler var. Ben onlara aldırmıyorum. İnsanların beni beğenip beğenmemeleri umurumda değil artık. Ben kendimi tanımakla ilgiliyim. ©

■ Kişisel değer saydığımız şeylerin, toplumun baskısıyla edinilmiş sahte nitelikler olabileceğini hiçbir zaman aklımızdan çıkarmamalıyız. ©

■ Hayır, kaçmıyordun: insana ihtiyacın vardı. İnsanı arıyordun canım kardeşim. Bunda utanacak ne vardı? ©

■ Çok kazanmak istiyordum; fakat dünyada biliyorsunuz ancak işini bilenler kazanır. Ben de işimi bilmek istiyordum. Bu yüzden çok okuyordum. Birçok şeyi biliyordum. Şimdi bildiklerimi unutmamak için büyük bir savaş veriyorum. ©

■ Anlamıyorum. Oyun nerede bitiyor, hayat nerede başlıyor? Hiç anlamıyorum. ©

■ Biz nereye baksak orası karardı albayım. Göğe baktık ay kayboldu, yıldızlar düştü. ©

Oğuz Atay’ın aşk sözleri

■ Nedensiz ve sebepsiz sevdim seni. Çünkü bir sebebi olsa, aşk olmazdı bunun ismi. ©

■ Gelmemek üzere gidenler, çok sevdiklerim olur genelde. ©

■ Tut ki güneş açtı. Papatyalardan taç yapar mı saçlarımıza? ©

■ Gel seninle bir daha ağlayalım; yaşanmışlara, yaşanmamışlara, bir de hiç yaşanmayacaklara. ©

■ Arada boşluk bırakma sakın. Tehlikeli oluyor benim için. Hep benim yanımda ol. ©

■ Aklımdan çıkmıyor. Aklım çıkıyor, ama o çıkmıyor. ©

■ Ve beklenenler, neden hep vazgeçildikten sonra gelir? ©

■ Sokakta bir kız gördüm saçları aynı sen. Eve geldim şiir yazdım sözleri aynı sen. ©

■ Bir ağacı, bir kuşu filân seyrederken değil de, düşünürken sevmiştim. ©

■ Kendimle konuşurken bile onun hoşuna gitmeye çalışıyordum. ©

■ Artık yalnızlığı bile çok seviyorum, sırf onun eseri diye. ©

■ Beklenen hep geç geliyor; geldiği zaman da insan başka yerlerde oluyor. ©

■ Provası yok hayatın. Ne yeniden yaşamak mümkün, ne de yaşadıklarını silebilmek. Önemli olan, ilk defa değil son defa sevebilmek. ©

■ Çünkü sevmek yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi. ©

■ Seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım. ©

■ Birini nasıl seviyorduk? Nereden başlıyorduk? İlk önce seviyor muyduk? Yoksa ilk önce güveniyor muyduk? Neyse çayı nasıl demliyorduk? ©

■ Ne ölmek nefessiz kalmaktır, ne de yaşamak nefes almaktır. Yaşamak; sevilmeyi hak eden birine yaşamını harcamaktır. ©

■ Ve sevgilim, sana gelince: Eğer bir gün uğrarsan sol göğsümün altındaki kente, Hüzünlü bir sesle: Buralar bir zamanlar hep benimdi diyeceksin kendine… ©

■ Yeni tanışmanın verdiği şaşkınlıktan olacak. Değerini bilemedik o anların. ©

■ Her işte bir yanlışlık. Her içte bir yanmışlık… ©

■ İki satır öğrendin diye herkesi cahil mi sanıyorsun? ©

■ Ona yazdıklarımı ondan başka herkes okuyor. ©

■ Oysa sen, yalnız kafandakilerle ilgilisin. Beni görmüyorsun. ©

■ Vazgeçtiyseniz sevelim efendim. ©

■ Herkes işine geleni biliyor. ©

■ Ne kadar süslenseler, bir yerden sırıtıyor zavallılıkları. ©

■ İçimin sesi de olmasa ölürdüm yalnızlıktan. ©

■ Acının şiddetli oluşu değil, sürekli oluşu yoruyor bizi. ©

■ Ağlarsak kimse anlamaz, değil mi? ©

■ Herhalde sen de dardasın, Ya kalbin kırık, ya efkârdasın? ©

■ Hayat, düşünceleri tutan bir hapishanedir. ©

■ Hayatım ciddiye alınmasını istediğim bir oyundu. ©

■ Görünüşe bakma, içim öldü artık. ©

■ Ne istediğimi ben de bilmiyorum sayın insanlar. ©

■ Çok güzel yaşayıp gittiğimizi sanıyoruz. ©

■ Sonra beni de dinlerler diye çok dinledim. ©

■ İnsanlardaki zavallılığı, önce çocuklar seziyor galiba. Delileri de önce onlar kovalar. ©

■ İnsanın geliştiği filan yok. Yalnız kusurlarına alışıyor o kadar. ©

■ İnsanlara kaptırma kendini, durmadan koşuşma, onlara uyma, insan bir makinedir, bir yerde bozulur, yavaş yavaş kullan aklını. ©

■ Bütün hayatımızı yersiz çekingenliklerle mi geçireceğiz. Cesareti yalnız kafamızda mı yaşayacağız? ©

■ Onları öfkeme lâyık bulmuyorum. Öfkem bana ait bir şey. Yakın hissetmediğim birine nasıl gösteririm onu. ©

■ Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. ©

■ Masallar albayım. Bu dünyada sonu mutlu biten tek şey onlar. ©

■ İlk çekingenlikler ne kadar tatlıdır. Oysa insan, bu beceriksizlikleri bir an önce yenmeye çalışır. Bütün gücüyle büyüyü bozmak, buzları kırmak için uğraşır. ©

■ Ben iç dünyama dönüyorum. Orada hayal kırıklığına yer yok. ©

■ Yüreğinde bir yer açıp oraya oturttuğun her kimse, seninle birlikte gider her yere. ©

■ En tehlikeli kelime nedir Olric? – Ama’dır efendim bana göre.. – Neden Olric? – Önceden söylenen her söylemi veya kelimeyi öldürür! Mesela, Seni Seviyorum ■ ama © gibi. ©

■ Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi, mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı, özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. ©

■ İnsan başkalarındaki kötülükleri görerek iyi olmaz. ©

■ Nefes alıp onu içimde tutmaktan, o nefeste boğulmaktan sıkıldım. Ki nefessizlikten değil nefesten boğulmaktır marifetimiz. ©

■ Gömleğin tüm düğmelerini yanlış iliklemek gibidir, bazı insanları sevmek. En başından beri yanlış yaptığını, sonuna gelmeden anlayamıyorsun. ©

■ Bir silgi gibi tükendim ben. Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım. Mürekkeple yazmışlar oysa. Ben, kurşun kalem silgisiydim, azaldığımla kaldım. ©

■ Oysa bizim bütün güzelliğimiz, yaşadıklarımızla düşündüklerimiz arasındaki acıklı çelişkinin yansımalarından ibaretti. ©

■ Geçer elbet efendim… Bazısı teğet geçer, bazısı deler geçer, bazısı deşer geçer, bazısı da parçalar geçer. Ama mutlaka geçer… ©

■ Ben seni görür görmez anlamıştım. Bütün kaygısız görünüşünün altında, duygulu, içine kapanık bir insan olduğunu. Bunu beğendim işte… ©

■ Şeyi sever misiniz, yıllarca görüşmeseniz bile neden aramadın, sen kaç kere aradın, ben kaç kere yazdım hesaplarına girmeden ilk görüştüğünüz anda kaldığı yerden devam eden dostlukları? ©

■ İnsanlar bozuk para gibidir. İki seçenek vardır; yazı ya da tura. Bir yüzünü gösterirken bize, diğer yüzünü zaman gösterecektir. ©